အိမ္မက္ထဲက သေဘၤာသားၾကီး(၁)

       က်ေနာ္ သူမ်ား အေၾကာင္းခ်ည္းေရးေနေတာ့ က်ေနာ္ အေၾကာင္းကုိ ဟုိေန႕က အြန္လုိင္း သူငယ္ခ်င္းတေယာက္က ေတာ္ေတာ္ ေစ့ေစ့ေပါက္ေပါက္ကုိ ေမးသြားတယ္

က်ေနာ္ သူမ်ားအေၾကာင္းေတြ ခ်ည္း ပဲေရးေနေတာ့ က်ေနာ္ အေၾကာင္းကုိ ဟုိေန႕က အြန္လုိင္းသူငယ္ခ်င္းတေယာက္က ေတာ္ေတာ္ ေစ့ေစ့ေပါက္ေပါက္ကုိ ေမးသြားတယ္ (စိတ္ဆုိးလုိ႕ ေၿပာတာ မဟုတ္ပါ သူေၾကာင့္ က်ေနာ္ အေၾကာင္းေရးဘုိ႕ သတိရသြားတာပါ)သူ႕စိတ္မွာ က်ေနာ္ ကုိ အသက္ၾကီးၾကီး ရာထူးၾကီးၾကီးထဲကလုိ႕ ထင္ေနလုိ႕လား မသိ ဟဲဟဲ သူ႕စိတ္ထဲ ဘယ္လုိထင္ထင္ပါ က်ေနာ္က ခြင့္လႊတ္ၿပီးသားပါ(က်ေနာ္က စာေရးဆရာ စစ္စစ္ မဟုတ္ရပါဘူးဗ်ာ ဒါေပမဲ့ က်ေနာ္ ၾကိဳက္္တဲ့ စာေရးဆရာေတြက နီကုိရဲ၊မင္းလူ၊ေသာ္တာေဆြ တုိ႕ဆုိေတာ့ က်ေနာ္ စိတ္ေတြကလဲ အတည္ေရးတာထက္ အေသာေလး၊အေထ့ေရးတာကုိ ပုိၾကဳိက္တယ ္ထင္တယ္ ) က်ေနာ္က ဘုရားစူး သေဘၤာသားစစ္စစ္ပါဗ်ာ ေရနဲ႕ပတ္သတ္ရင္ ဂုဏ္ယူ ေၿပာစရာရွိ္ရင္ ငမုိးရိပ္ေခ်ာင္း ေဘးေနတာပဲ ရွိတယ္ ၾကံဖန္ ၿပီး ဂုဏ္ေဖၚတာ သေဘၤာသားတုိင္း လူေတြက ေမးက်တဲ့ ေမးက်တဲ့ ေမးခြန္းတခုရွိတယ္ မင္းေရကူးကြ်မ္းမွာေပါ့တဲ့ ဟုတ္တယ္မလား က်ေနာ္ကေတာ့ ေၿဖတယ္ ဒီလုိ ‘ေရ’လား မေမးနဲ႕ ႏွာေခါင္းၿမဳပ္ရင္ မဆင္းေတာ့ဘူး(ဒီလုိ သေဘၤာသား ပီသတာ)ေၾကာက္လုိ႕ေတာ့ မဟုတ္၊အဆုတ္အေအးပတ္မွာ စုိးလုိ႕ပါ ဒီေလာက္ေတာ့ အေပ်ာ့ပါ ပင္လယ္ေတြ၊ ၿဖတ္လာတာ ဟဲ ဟဲ (လူေတြ ထင္ေနတာ သေဘၤာသားဆုိ ေရကူးကြ်မ္းမွာပဲလုိ႕ တကယ္ေတာ့ ရာထူးၾကီးၿဖစ္ေနတဲ့သူေတြ မွာလဲ ေရမကူးတတ္တဲ့ သူေတြ အမ်ားၾကီး) က်ေနာ္ က ကမ္းကုန္လုိ႕ ေရထဲေရာက္လာတာေတာ့ မဟုတ္ဘူး၊ ကမၻာ အႏွံ႕ ေလွ်ာက္သြားခ်င္တာရယ္၊ ပုိက္ဆံေၾကာင့္ထက္ စြန္႕စားရတာကုိ ပုိၾကဳိ္က္လုိ႕ပါ ေသခ်ာပါတယ္ က်ေနာ္က မေရာက္ဖူးတဲ့ေနရာ၊မၾကဳံဖူးေသးတဲ့ လူေလာကအေတြ႕အၾကဳံေတြလုိခ်င္တဲ့ လူငယ္တေယာက္ရဲ႕ စိတ္ဓါတ္ေၾကာင့္ပါ၊ က်ေနာ္ ေဘာ္ဒါေတြလဲ ဒီလုိစိတ္မ်ဳိး ၿဖစ္ဖူးမယ္ ထင္ပါတယ္၊၊ေနာက္ပုိင္း က်ေနာ္ ၀ါသနာလဲ ပါလုိ႕ပါ(ငယ္ငယ္က ၾကည္႕ခဲ့ဖူးတဲ့ ‘တိမ္လႊာမုိ႕မုိ႕လႊာ’ ဇာတ္ကား ထဲက သေဘၤာသား ၀တ္စုံ အၿဖဴေရာင္ ၀တ္စုံနဲ႕ သေဘၤာအရာရွိ ၿဖစ္ခ်င္တာရယ္၊ သေဘၤာသား စာေရးဆရာ ဆရာ ကပၸတိန္သာစိန္၊ဆရာအဏၰ၀ါစုိးမုုိး တုိ႕ရဲ႕ စာေတြ ဖတ္ၿဖစ္တာလဲပါ ပါတယ္) က်ေနာ္က ဆယ္တန္းေအာင္လုိ႕ ‘ပညာေရးေ၀းသည္မရွိ’ ဆုိတဲ့ တကၠသုိလ္ ၾကီးမွာ ဘာမွန္းမသိတဲ့ စာေတြကုိ ဘယ္မွန္းမသိဘဲ သင္တန္းေတြ တက္ခဲ့ရၿပီး တက္ခဲ့ရတဲ့ေက်ာင္းက ရတဲ့ဘြဲ႕နဲ႕ တၿခားစီ ၿဖစ္ေနတဲ့ သေဘၤာသား ဘ၀ မွာ ဂိတ္ဆုံးတယ္ ထင္ပ( ဒါေတာင္ သူငယ္ခ်င္းတေယာက္ ေၿပာသလုိ မင္းေလယာဥ္ စပယ္ယာ မလုပ္ရေတာ့ သေဘၤာ စပယ္ယာ လုပ္တာလားတဲ့ ဟုတ္လဲ ဟုတ္တာပဲေလ ေအးေလ က်ေနာ္တုိ႕ေခတ္တုန္းက သေဘၤာသားဆုိတာ ပုိက္ဆံရွိမွ၊အဆက္အသြယ္ရွိမွေလ ဒါမွ မဟုတ္ ေရေၾကာင္းသိပၸံ၀င္ခြင့္ အမွတ္မီမွ ခုလုိ အခြင့္အေရး ရတဲ့ ေခတ္ မဟုတ္ပါဘူး ခုေခတ္က အရြယ္ေရာက္တဲ့ ေယာက်ၤားေလး မွန္သမွ် သေဘၤာသား လုပ္မယ္ ဆုိတာၾကီးပဲ) က်ေနာ္ ေဒါက္ဆားဗစ္(Dockyard Services)ဆင္းခြင့္ ေအာ္ဒါ က်လုိ႕ ဘယ္သူသြား ေမးလုိ႕ ေမးရမွန္း မသိဘူး ဒါနဲ႕ အူလည္လည္ ေဒါပုံသေဘၤာက်င္းကုိ သြားၿပီး ေရွ႕က သေဘၤာသားေတြ ဘယ္လုိလုပ္တယ္၊ဘာေတြလုပ္တယ္ ဆုိတာၾကည္႕ၿပီး ဟုိဘက္စားပြဲက ေဘာ္လီေဘာ ပုတ္လုိက္၊ ဒီဘက္ စားပြဲက ဟိန္းလုိက္ ေဟာက္လုိက္၊နဲ႕ တေန႕လုံး လုံးလည္လုိက္ေနတာေပါ့ ကုိယ္လူေတြလဲ သိၿပီးသားၾကဳံခဲ့ရတဲ့ ဘ၀ကုိ စိတ္နာခ်င္စရာ ေတြပဲ ဒီေနာက္မွာ အစိမ္းေရာင္ စာအုပ္ လုိ႕ေခၚတဲ့ ဆားဗစ္ ရီေကာ့ ဘြတ္စ္(Green Book)ကုိရတယ္ ဆုိပါေတာ့(က်ေနာ္တုိ႕ ေဒါက္ဆင္းေနတုံး ေၿခာက္ထပ္ရုံးၾကီး မီးေလာင္သြားလုိ႕ ေစာေစာကေၿပာတဲ့ စာအုပ္စိမ္းေလးေတြ ေတာ္ေတာ္ပါသြားတယ္ )ရယ္စရာ ေၿပာရအုံးမယ္ ဒီစာအုပ္စိမ္းေလးနဲ႕ ပတ္သတ္ရင္ ဇာတ္လမ္းေတြ ေတာ္ေတာ္ အမ်ားသား၊၊ အိမ္က မိဘရွိကုိ ပုိက္ဆံ လိမ္ေတာင္း တာေတြ၊က်ကြဲလုိ႕ ေလ်ာ္ေပးရမယ္ဆုိတာေတြ၊ စုံလုိ႕(အဲဒီအခ်ိန္က ေဒါက္(Dockyard)ထဲက ရွမ္းကုိးမီး၀ုိင္းက ပုိက္ဆံ ေငြသိန္းခ်ီတယ္ေလ ၾကိတ္၀ုိင္းဆုိေပမဲ့ ခ်မ္းသာတဲ့ သူေတြမ်ားေတာ့ နည္းနည္းေတာ့ ပြဲၾကမ္းတာေပါ့)ဒါေပမဲ့ က်ေနာ္တုိ႕ အဖြဲ႕ေတြကေတာ့ ကုိယ္အၾကဳိက္နဲ႕လဲ မကုိက္ သလုိ ေက်ာင္းသားစိတ္ပဲ ရွိက်ေသးတဲ့ အခ်ိန္ပါ ၾကဳံတုန္းေလး သိရေအာင္ အမွတ္တရ အေနနဲ႕ေၿပာတာပါ ေရေၾကာင္းရုံးက စာေရးမေတြက သေဘၤာၿပန္လာတဲ့သူေတြ၊အရာရွိၾကီးေတြေလာက္ေတာ့ သေဘၤာသားမၿဖစ္ေသးတဲ့ က်ေနာ္တုိ႕လုိ ဘာမဟုတ္ ညာမဟုတ္ အေလာင္းအလ်ာေတြရဲ႕အလုပ္ ကုိ ဘယ္စိတ္၀င္စားပါမလဲ (က်ေနာ္တုိ႕က အဲဒီအခ်ိန္တုံးက အိမ္က ေပးတဲ့ လမ္းစရိတ္နဲ႕ လုိင္းကားတုိးစီးၿပီး ထမင္းခ်ဳိင့္ဆြဲလုိ႕ ေခြ်းနံ႕ တလုံးလုံးနဲ႕ကုိ..)ေဒါက္ထဲေရာက္ေတာ့ လက္မွတ္ထုိး တန္းစီ ၿပီး ၾကက္ဆူပင္ ေရေလာငး္ရ၊ ၿမက္ႏွဳတ္ရနဲ႕ ေ၀ါ့ေရွာ့(Worshop) အလုပ္ေတြကုိေလ့လာရင္းနဲ႕ေပါ့ ဒီလုိနဲ႕ (၃)ႏွစ္ဆုိတဲ့ အခ်ိန္ကာလ ကို လူးလုိက္လိမ့္လုိက္ ေၿပးလုိက္လႊားလုိက္ ၿဖတ္သန္းရင္း အငယ္တန္း အင္ဂ်င္နိီယာ(M.O.T Second Class Part A) စာေမးပြဲ ကုိ ေၿဖတယ္(ေရေၾကာင္းသိပၸံထဲ ကားတုိက္လုိ႕ ဆုံးသြားတဲ့ ဆရာဦး၀င္းၿမတ္(ဆရာေမာင္ရင္) တပည္႕ေတြကုိ ေမာင္ရင္ ဟု ေခၚ တတ္လုိ႕ ေမာင္ရင္ဆရာ လုိ႕ အမည္ေပးထားတာပါ သူေၿပာေနက် စကား စကားေတြ ထဲက ေမာင္ရင္ မၿမင္ဖူးရင္္ မင္းကုိ လွည္းတန္းကုိ ေခၚၿပီး ၿပရမယ္တဲ့ ဘာၿပတယ္ဆုိတာ ေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ သိၿပီး ၿဖစ္မွာပါ ဆရာလူပ်ဳိၾကီးအမွတ္တရေပါ့)၊ဆရာဦးေဇာ္မုိး(ကြမ္းေလး တၿမဳပ္ၿမဳပ္နဲ႕ စာသင္ရင္း နူိင္ငံေရး အေၾကာင္းေရာက္ရင္ အားပါးတရ ေဆြးေႏြးတတ္တဲ့ ဆရာ ေရႊဘုိသား ဗမာစစ္စစ္ၾကီး၊ဦးၿမင့္ေအာင္(၃၇လမ္း က သူတုိက္ခန္း က်ဥ္းက်ဥ္းေလးမွာ လူေစာ္၊ ေခြ်းေစာ္ေတြနံလဲ မ်က္ႏွာ ၿပဳံးၿပဳံးနဲ႕ စာသင္တဲ့ ဆရာ ( ကုိရီးယား လုိ အာပု ခ်ီ ) ဆရာေပါ့ ဒီလုိ ေက်ာင္းသားတေယာက္က ေခၚတာကုိွ အဓိပၸါယ္ မသိဘဲ ၿပဳံးၿပဳံးနဲ႕ လက္ခံတဲ့ ဆရာ ေနာက္မွ သိၿပီး တုတ္တဲ့ ဆရာ)ဆရာေတြ အားလုံးက J.E စာေမးပြဲ ေၿဖတုံး တက္က်ရတဲ့ အၿပင္ သင္တန္းေတြပါ ေစတနာဆရာေတြလုိ႕ ဆုိရင္ မမွားဖူး ထင္ပါတယ္ေနာ္) စာေမးပြဲ ေအာင္ ေတာ့ လဲ က်ေနာ္တုိ႕ သူငယ္ခ်င္းေတြ တစုၾကီး အရူးေထာင္ ရြာသာၾကီး ကုိ တန္းေၿပးက်တာေပါ့ (တမ်ဳိးမထင္နဲ႕ သေဘၤာသားလုပ္ေတာ့မယ္ ဆုိရင္ ရြာသာၾကီး(စိတ္က်န္းမာေရး ေဆးရုံ-ရြာသာၾကီး)ကုိ မသြားမေနရ တေခါက္ေတာ့ သြားရတယ္ အရူးမဟုတ္ေၾကာင္း ေထာက္ခံစာ သြားယူရတယ္) ဒါနဲ႔ ေနာက္တခုေၿပာ အုံးမယ္ က်ေနာ္တုိ႕ ေတြ ေဒါက္ဆားဗစ္ ယူတုံးက လူေတြက တကယ္စိတ္ေကာင္းရွိတဲ့ သူေတြ မ်ားတယ္ ခုေခတ္လုိ ေငြေၾကးကုိ ေရွ႕တန္းတင္တဲ့ သူေတြ မဟုတ္က်ဘူးဗ် သူငယ္ခ်င္းေတြဆုိလဲ မရွိအတူ ရွိအတူ ေပါင္းၿပီး လကုန္လုိ႕ရွိရင္ တေန႕ (၁၀ိ/က်ပ္)နွဳန္းနဲ႕ ေန႕စားလစာ ေငြ ႏွစ္ရာ့ႏွစ္ဆယ္(၂၂၀ိ/ က်ပ္)ကုိ (၅)ေယာက္စာ ေလာက္ေပါင္း ထုတ္၊ၿပီးရင္ လက္ဖက္ရည္ဘုိး စုရွင္း က်တာ ထုံးစံပဲ တခါတေလ ဒီလုိ ေကာင္းခဲ့တဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ သေဘၤာတစီးတည္း စီးခ်င္သားဗ် ဘာရာထူးနဲ႕ ၿဖစ္ၿဖစ္ စိတ္ခ်မ္းဖုိ႕ေကာင္းမွာေတာ့ ေသခ်ာတယ္ဗ် ဆက္ပါအုံးမယ္ မ်ဳိးငယ္(၂၆.၈.၂၀၁၃)